Bazen biriyle konuşurken bir an duraksarsın. Kelimeleri seçmeye çalışırken değil, kendini sorgularken... “Acaba ben mi abartıyorum?” dersin ya da “Şu an bana yukarıdan mı bakıyor?” Öyle bir tonda konuşur ki, göz teması bile kurmadan… Sanki o orada bir yüksekte, sen aşağıda sıranı bekliyorsun. O an anlarsın: Karşında sadece bir insan yok, bir ego var. Hem de şişmiş, yer kaplayan, sesi bastıran bir ego.

Peki böyle bir durumda ne yaparsın? Kavga mı edersin, susar mısın, uzak mı durursun? Belki de hepsini denedin. Ama ben sana başka bir yol anlatacağım: Egoyla savaşmadan var olmanın, sınır çizmenin ve kendini yitirmeden karşısında durmanın yolu. Çünkü şunu bil: Egoyu düşüremezsin, ama etkisizleştirebilirsin.

Önce sınır koymayı öğren

Bir insanın egosu ne kadar yüksekse, alan ihtiyacı da o kadar fazladır. Her şeyi kapsamak, her konuşmayı yönlendirmek, her bakışı üzerine çekmek ister. İşte tam burada bir şey yapmalısın: Onun sahnesine çıkmadan önce kendi kulisini kurmalısın. Sınır demek; “Ben buradayım” diyebilmek demek. Ne zaman susacağını, neye katlanmayacağını, neyi tolere etmeyeceğini söyleyebilmek.

Korkma, karşındakini kırmakla ilgisi yok bunun. Kendini........

© Günışığı Gazetesi