Fakat yıllardır özellikle Diyarbakır ve çevresinde taziye geleneği, asli mecrasından çıkmış; ölenin arkasından yemekli düğüne dönüşmüştür!
Onlarca kazan yemek, onlarca kilo et, misafir ağırlama telaşı…
Ölümün sessizliğinde değil, neredeyse bir düğün havasında karşılanan kalabalıklar…
Ve en büyük yükü de omuzlarında yas olan aileler taşımaktadır.
Bu uygulamayı sürdürmek ne İslami ne de vicdanidir.
Tam tersine, Hz. Peygamber’in sünnetine açıkça aykırıdır.
Peygamber Efendimiz (s.a.v), amcası Cafer bin Ebi Talib şehit olduğunda, onun evine yemek gönderirken şöyle buyurmuştur:
“Cafer’in ailesine yemek yapınız, zira onların başına meşgul edici bir musibet geldi. (Ebû Dâvûd, Cenaiz, 23)”
Efendimiz, acı yaşayan ailenin yemek yapamayacağını, başkalarının ise onlara destek olması gerektiğini öğütlemiştir.
Günümüzde ise bu uygulama tam tersine dönmüştür: Acı içindeki aile, borçla, krediyle, çoğu zaman toplum baskısıyla yemek organizasyonu yapmak zorunda........

© Güneydoğu Ekspres