Zorlayan ve geren ekonomik ve sosyal koşullar güvenilir limanları azaltıyor, yakınlarına- dostlarına zaman ayıran, emek veren, emeği görenler azalıyor, karamsarlık, şaşkınlık, hüzün, kaygı yüreklere yerleşiyor. Toplum güvene ve huzura özlem duyarken, yaşama sevinci ve hevesi uçup gidiyor, umut, iyimserlik, dinginlik aranıyor. Uzmanlar, ruh bilimciler; “Bu koşullarda hasarları düzeltmek zor ve zaman alıcı olacak, bakmak, görmek, duymak, dinlemek şart!” şeklinde açıklamalar yapıyor.

Nasıl olmasın ki diye sorarak ilerlersek; Eğitimde şiddet, sağlıkta şiddet, kadına şiddet, hayvana şiddet, sokakta evde, işyerinde şiddet dolu dizgin sürerken sağlıklı ruh hali mümkün mü? Hele de cumhuriyet kuşağının öngörüsüyle ve o değerlere inanan ailelerimizin özverisiyle bir baltaya sap olan kuşak için! Nice değerli dostun ve dostluğun adresi olan yurtlar, okullar, kurumlarda yetişen kuşak için! Özetle gelenekle gelecek arasında gidip gelen ama orta yolu bulan kuşak için…

Birilerine kızıp, birilerini kınıyoruz da ne değişiyor?

Sesi duyulmayanlara, sesini duyuramayanlara bakınca! Kaderine terk edilen eğitime, 24 yılda 9 kez bakan değişen MEB’e! Şehir Hastanesinde 2027 yılına verilen endoskopi randevusuna! Ne zaman bir kriz........

© Gerçek Gündem