Son bir haftadır duygudan duyguya savrulup durduk. Ağladık, güldük, gülümsedik, duygulandık, bazen sessizce bazen en yüksek sesle atılan sloganlara eşlik ettik, bazen gençlerimiz adına korktuk, bazen tomaların suyundan ürktük. Vera Atalay’ın; “Önce babamı, şimdi amcalarımı aldılar!” şeklindeki iletisini okurken gözyaşlarımıza engel olamadık. Amsterdam’da Atatürk’ün sözünü hatırlatan gençlerin açtığı; “Kıvılcım olarak geldik, alevler olarak döneceğiz!” şeklindeki pankarttan ümitlendik. Özetle diploma iptalinden Silivri’ye uzanan yolda topluma salınan korku, verilen gözdağı toplumsal dinamikleri sarsınca yerimizde duramaz olduk…

Gelelim işin özüne ve günümüze neden gelindiğine…

Bilgi birikimi olmasa da her dönem ilgi odağı olanlara bakınca! Eğitimi, deneyimi olmasa da yönetimin her daim ilgisine mazhar olanlara bakınca! Diri, dirençli, cesur, barışçı, bilinçli, bilgili, kararlı insanların yalnızlığına bakınca! Hele de gelecekleri karartılan gençlerin, açlıkla sınanan emeklilerin, emeğinin hakkını alamayan emekçilerin çokluğuna bakınca! Son bir haftadır çekilen fotoğrafın adı toplumsal tepki olmasın! Ya da düşler aleminde yaşayanlara “artık yeter!” demek olmasın. Veya ülkeyi yorgun düşürenlere, ekonomiyi batıranlara, halkı yoksullaştıranlara, yerli yersiz soruşturmalarla, mesnetsiz iptallerle, planlı ataklarla hayatları karartılanlara karşı verilen barış- kardeşlik- birliktelik mesajı olmasın. Kısaca İstiklal Marşımızın; “Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım” şeklindeki dizelerine sığınma ihtiyacı olmasın…

Yine şiddete, tepkiye, yalana, talana, ayrımcı politikalara, ötekileştirmeye, yasaklamalara, ekonomik çöküşe "dur" demek olmasın. Ülkeden duyulan sesin Avrupa’da bile yankı bulmasının, meydanların sesinin dünyada hissedilmesinin yarattığı havanın Mart soğuğuna rağmen, kaygılı bekleyişin baharı yakındır diyen, her yaştan, her görüşten genç yaşlı, kadın erkek, çoluk çocuk, emekçi emekli, işçi işsiz sokakları dolduran milyonların yüzlerindeki yorgun........

© Gerçek Gündem