Çalışsak da çalışmasak da eşitsizlik, şiddet, baskı ve yok sayılmayla karşı karşıya olduğumuz için! Her 5 kadından sadece biri kayıtlı ve tam zamanlı istihdamda yer alabildiği için! Kadınları sürece dahil ederek, karar alma mekanizmalarında yer almalarını sağlamak; “Toplumları daha adil, dayanıklı ve sürdürülebilir hale getirir” gerçeği kimsenin aklına ve işine gelmediği için! Küresel Cinsiyet Uçurumunda 2024 sonuçlarına göre 146 ülke içinde 127. sırada yer alıp, Avrupa bölgesinde 40 ülke arasında son sırada yer bulmamıza şaşılır mı?

Yine 2024’den beri toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin katlanarak artması, kadın cinayetlerinin tavan yapması, hayat pahalılığının ve yoksulluğun önlenemez ve durdulamaz seviyelere çıkması, eşit işe eşit ücret alamamamız, emeğimizin görünür olmayışı, atölyede, plazada, belediyede, hastanede, okulda, sokakta haklarımızın budanması ve sesimiz çıkıncada şiddete uğramamız hız kesmiyorsa bu ve benzeri sonuçlara şaşılır mı?

Bazen müzakere, bazen mücadele gücümüzü elimizden alarak, temkinli olmamız, tedbiri elden bırakmamamız, ihtiyaç olsun olmasın mesafeyi her daim korumamız konusunda bizi uyaranlar çoğalıyorsa! (gece sokakta ne işi vardı vb. gibi uyarılarla) niye şaşılsın ki?

Sessiz öfkesiyle bazen bakan, bazen konuşan, bazen; “Öğrendiklerimi, tanıklıklarımı, bende iz bırakanları kaleme kağıda dökmekten, anlatıp paylaşmaktan yanayım!” diyenler artıyorsa! Kişisel ve toplumsal sorunların artması sonucunda her karşılaşmada; Sözleriyle bazen ağlatan, bazen gülümseten, en çok da düşündürenlerin sayısı azalıyorsa! Şairin; “Rüzgâr olmadan kim yelken açar? Kürek olmadan kim kürek çeker? Kim dostundan gözyaşı dökmeden ayrılabilir? Ben rüzgâr olmadan da yelken açarım. Ben kürek olmadan da kürek çekerim. Ama gözyaşı dökmeden dostumdan........

© Gerçek Gündem