Ülkemizin koridorlarında adalet arayan sesler hiç eksilmedi; yalnız yüzler, yalnız dava dosyaları değişti. Dün ‘Ergenekon ve Balyoz’ davalarının aileleri ‘adalet’ diye haykırıyordu, bugün aynı sözcüğü İBB davasından tutukluların eşleri taşıyor omuzlarında. Eşlerinin yokluğunu, evlerinin sessizliğini, çocuklarının sorularını yüreğine bastırıp adalet kapılarını çalan bu kadınlar, aslında bir gerçeği yeniden anımsatıyor. Ülkemizde adalet, bir grubun değil bir toplumun nefesiyle ayakta durur. Ses aynı ses, acı aynı acı; yalnızca takvim değişiyor, isimler değişiyor. Ama değişmeyen tek şey, hakkı arayanların o dimdik duruşu…

Ülkemizdeki bu manzaralar ve mağdur eşlerin görüntüleri yıllardır gündemdeki yerini koruyor. Ne acıdır ki bu manzaralar hep tanıdık… Mağdur eşlerin, adliye kapılarında sabırla bekleyen kadınların görüntüleri sanki takvime bağlanmış gibi 10 yılda on yedi yılda bir yeniden karşımıza çıkıyor. Dosyalar değişiyor, siyasi rüzgârlar yön değiştiriyor, acıya eşlik eden yüzlerde aynı kararlılık, aynı sesli ve sitemli çığlık! Dün ‘Ergenekon ve Balyoz Davaları’ eşleri adalet diye haykırıyordu; bugün aynı yükü İBB tutuklularının eşleri taşıyor. Bu tekrar eden sahneler bize sadece bir toplumsal yarayı değil, çözülmeyen bir adalet döngüsünü de anımsatıyor. Bu davalarda adres değişse de arayışın ağırlığını kadınlar omuzluyor.

İnsan Haklarına duyarlığımdan........

© Gazete Pencere