Türk mutfağının çok lezzetli olmasının nedeni, Anadolu’nun “ana” olma özelliğidir.

Gelenlere kucak açmış olmasıdır. O kadar çok geleni gideni olmuştur ki, kiminin adına Hititli, kiminin Urartulu, kimine Pontuslu, kimine Bizanslı, kimine Selçuklu, Osmanlı, Ermeni, Rum denmiştir.

1492’de İspanya’dan gelen Yahudiler, Anadolu’yu, özellikle İstanbul’u Sefarad mutfağı ile tanıştırmışlardır.

Balkan Savaşı sırasında gelenler, Balkan mutfağının o muhteşem lezzetlerini de yanlarında getirmişlerdir. 1923-1924 mübadelesiyle Yunanistan’dan ve Ege adalarından göç edenler ise yemek kültürlerini taşımışlardır buralara.

Bulgar hükümetinin dayatmasıyla göç eden Türkler, Fatih Sultan Mehmet döneminde gelen Arnavutlar, 19. yüzyılda Osmanlı topraklarına sığınan Polonyalılar, büyük dalgalar halinde göç eden Boşnaklar, M.Ö 6. yüzyıldan beri Doğu Anadolu’da yaşayan Ermeniler, 19. yüzyılda başlayan göç dalgası ile gelen Kırım Tatarları, Gürcüler, Çerkezler, Dağıstanlılar, Çeçenler, Çin’in zulmünden kaçıp Anadolu’ya sığınan Doğu Türkistanlılar, güneyden gelen Arap Kültürü...

Tüm bu kültürlerle birlikte gelen yemekler, pişirme teknikleri, malzemeler, deneyimler zengin, çok lezzetli ve renkli bir mozaik oluşturmuştur Türk mutfağında. Yani Türk Mutfağı, halkların iç içe yaşamasıyla oluşmuş, paylaşımcı, coğrafya odaklı bir mutfaktır. Lezzetinin yanı sıra, bu mutfak olağanüstü bir kültür hazinesidir aynı zamanda.

KARDEŞ MUTFAKLAR

Tüm bu gerçekleri bir kez daha vurgulamamın nedeni, bir süre önce okumaya başladığım, “Kardeş Mutfaklar” adlı kitap oldu. Oğlak Yayınları tarafından yayınlanan kitabı, arkeolog, reklamcı, yemek kültürü yazarı Ayfer Yavi ile gazeteci ve radyo programcısı Raife Polat hazırlamışlar.

Ayfer Yavi’yi bir Ermenistan gezisinde tanımıştım. Ermeni mutfağını milim milim kazarak öğrenmeye çalışıyordu. Onun için bu kitabın hazırlanması tam beş yıl sürmüş.

Yavi ve Polat ikilisi, birinci yıl Balkanlar’dan ve Yunanistan’dan gelen halkların aile tariflerini ve anılarını toplamışlar.

İkinci yıl........

© Gazete Pencere