Üretim araçlarının bir tanesinin bile mülkiyetine sahip olmayan işçiler, emekçiler ve kavga sırasını savmış fakir emekliler!

Burada mısınız?

Yaşıyor musunuz?

Yaşadığınıza hayat deniyor mu…

Parayı elinde sımsıkı tutan sınıfın baskısı altında ezilmeye devam mı?

Onurlu bir yaşam sürme kapasitemiz ne durumda? Temel ihtiyaçlarımız hakkında listeyi iyice daralttık mı yoksa? Bugün bulunduğu yer için yeteri kadar şükretmiş olanlar bu yazıyı okumasın. Yaratanın sermaye sınıfıyla aynı safta olduğunu saniyenin onda biri kadarında düşünsek doğruyu bulacağız bulmasına da yeni yeni zamlar geldi ona saydırmakla meşgulüz.

Onurlu bir yaşamın ana unsurları hakkında hepimizin bir fikri olmalı. En önemli unsur, barınma hakkı. Ardından ücretsiz eğitim hakkı, sonra sağlık hizmetlerine ücretsiz erişim hakkı, adil yargılanma hakkı, sonra bir insanın kendisine saygı duyulduğunu hissetmesine yardımcı olan tüm o “küçük şeyler” geliyor. Mesela, çalışma hakkı, eğlenme hakkı, tatil yapma hakkı, seyahat etme hakkı, cinselliği ifade etme hakkı, kimliğinin bir parçası olarak maneviyatını yaşama hakkı, kimliğinin bir parçası olarak dini reddetme hakkı… Onurlu bir yaşamın unsurları bunlar. Asgarisinde neredeyiz, listeye kaçıncı sıradan girebiliyorsunuz ey işçiler, emekçiler, emekliler! Yaşadığınız ülkede hak ettiğiniz saygıyı görüyor musunuz?........

© Gazete Pencere