İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanması sonrası CHP'nin bazı özel şirketlere yönelik boykot çağrısı anlık ve geleceği hesaplanmamış bir eylem biçimidir. Nitekim bu şirketlerde çalışlanlar zengin beyaz yakalı insanlar değil toplumun en alt gelir seviyesine sahip yurttaşlarıdır.

Son günlerde Türkiye’nin siyaset arenasında yankı bulan bir boykot çağrısı, tartışmaların merkezine oturdu. Cumhuriyet Halk Partisi'nin (CHP) bazı firmalara yönelik boykot çağrısı, siyasetin kendine has dinamiklerini bir kenara bırakacak olursak, ekonomik ve sosyal boyutlarıyla daha derin bir analiz gerektiriyor. Peki, bu tür çağrılar sadece hedef alınan firmaları mı etkiler, yoksa daha geniş bir halkayı mı sarsar? Bu yazıda, boykotun ekonomi üzerindeki muhtemel etkileri ve en çok göz ardı edilen kesim olan çalışanlar üzerindeki yansımalarını ele alacağım.

Ekonomiye Yansıyan Dalgalar
Boykotlar, doğru organize edildiğinde etkili bir toplumsal baskı aracı olabilir. Ancak bu etkiler yalnızca hedef alınan şirketle sınırlı kalmaz; dalga dalga yayılan bir ekonomik zincirleme reaksiyon yaratabilir. CHP’nin çağrısında olduğu gibi, büyük ölçekli firmalar hedef alındığında, bu firmaların ekonomideki rolünü ve kapsayıcılığını görmezden gelmek mümkün değildir.

Türkiye gibi ekonomisi büyük ölçüde özel sektöre dayalı bir ülkede, büyük firmalar sadece ürün ve hizmet sağlayıcıları değil, aynı zamanda binlerce tedarikçiyi, küçük işletmeyi ve yerel ekonomiyi destekleyen bir sistemin önemli halkalarıdır. Bir markayı boykot etmek, yalnızca o firmanın gelirlerini değil, aynı zamanda onunla çalışan küçük işletmeleri, yan sanayi firmalarını ve bağımlı sektörleri de olumsuz etkileyebilir. Örneğin, bir perakende devine yapılan boykot çağrısı, sadece mağazaların satışlarını düşürmekle kalmaz; aynı zamanda o firmaya ürün sağlayan üreticilerin, lojistik firmalarının ve hatta küçük esnafın da gelir kaybı yaşamasına neden........

© Gazete Kritik