“Cümle halk ehl-i sefer, âlem misafirhanedir,

Hiç mukîm âdem bulunmaz bir acib kâşânedir.

Bir kefendir âkıbet sermayesi şâh u gedâ,

Pes buna mağrûr olan mecnun değil de yâ nedir?”

Ahmed Celâleddin Dede

NEDİR DÜNYA? Bazen bir ağaç gölgesi olarak görülmüş, bazen geçici bir heves, bezen bir leşe benzetilmiş, bazen her an ayrılabileceğimiz bir misafirhaneye… Sahi nedir dünya, neye karşılık gelmekte, ne ifade etmekte sizin için… “Dünya” anlayışınız, dünyaya yaklaşım tarzınız, “terki dünya”yı mı esas alıyor, yoksa “derd-i dünya”yı mı? “Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi olur.” Evet, sanırım en hulasa haliyle işin özü budur. İsterseniz sözü fazla uzatmadan yazının meramına dönelim ve konular bağlamında yapmış olduğum divan edebiyatı okumalarımdan hareketle “dünyaya dair” bir yürüyüş yapalım.

Maksadımız akbabalar gibi bu leşe benzeyen dünyaya talip olmak değildir, diyecek Fuzûlî, kanaat hazinesini işaret edecektir bize.

“Cîfe-i dünyâ değil kerkes gibi matlûbumuz

Bir bölük ankâlarız Kâf-ı kanâ’at bekleriz “

Madem derdimiz dünyaya talip olmak değil, o zaman dünya için sitem etmeye değmez diyecektir, Keçecizâde İzzet Molla. Gamdan ve kederden oluşan bu dünya için ah etmememiz gerektiğini hatırlatacaktır.

“Gerdûn sitem-i baht-ı siyâh etmeğe değmez

Billâh bu gam-hâne bir âh etmeğe değmez”

Sonra Azîz Mahmûd Hüdâyî’ye uğrayacaktır yolumuz; uzun emelden vazgeçip güzel amele davet edecektir bizi.

“Ko dünyâ fikrini tûl-i emeldir

Seninle gidecek hüsn-i ameldir”

Neye sahip olursak olalım bizim için fanilikten kurtulamayacaktır, baki olamayacaktır bu dünya. Niyâzi-i Mısrî onun için bizi gönle, gönlün tamircisi olmaya davet edecektir.

“Kimseye bâkî değildir mülk ü devlet sim ü zer.
Bir harab olmuş gönlü tamir etmektir hüner”

Bir nefeslik olan bu dünyayı esas sanmak;........

© Gazete İpekyol