Şairim ben, şiirlerim gerçeklerden beslenir,

Hece ve kafiyeler, söze ve süse kalıptır.

Asıl ruha hitaptır, dış zahire seslenir...

Ruhumu okşayan söz, ezele bağlılıktır!

Şuur olmazsa şayet, şiir’ de neyin nesi?

Şiir şuur’dan aksa, olur sözün adresi.

Nice şair adamlar uğradı da bu hana,

Şuur bilmez rical’in, tez tükendi nefesi!

Bu yol öyle bir yol ki, iniş yokuşu çetin,

Dertli olanlar anlar, maruf içre hikmetin.

Dertsiz olan anlamaz, keder ile mihnetten,

Şair dert yüklü kambur; çile ile hasretin!

© Gazete İpekyol