Yüzyıllardır aynı hikâyeyi anlatıyoruz kendimize:
Bir gün biri gelecek…
Bir kurtarıcı. Bir dokunuşla her şeyi değiştirecek bir el. Yanlışları düzeltecek, adaleti tesis edecek, ahlâkı onaracak, zalimi durduracak, mazlumu kaldıracak…
Biz ise bekleyeceğiz. Beklemekten başka ne yaptık ki zaten?

Oysa bu toprakların en ağır yükü, bir türlü bırakamadığımız bu bekleme hastalığıdır.
“Mehdi gelecek” diyen aslında şunu fısıldıyor kendi içine: Ben bir şey yapmayacağım. Ben sorumluluk almayacağım. Ben uğraşmayacağım. Biri gelsin beni kurtarsın.

Mehdi, bir kader değil;
Bizim sorumluluktan kaçışımızın, eylem eksikliğimizin, cesaretsizliğimizin adıdır.

Bugün adaletin kantarı bozuksa, liyakat bir hayal olmuşsa, çürüme sıradanlaşmışsa bunun sebebi “gelmeyen kurtarıcı” değil, kolları sıvamak........

© Gazete İpekyol