Söze şöyle başlasak; hayat tüm güzelliğiyle devam ediyor. Doğru bir cümle olur mu? Dünya hayatını amaçsızca, gelişigüzel ve sıradan yaşayanlar için doğru olur. Lakin yaratılış sırrını idrak eden, bir amaç doğrultusunda yaratıldığını düşünen ve kendisi için arzu ettiğini kardeşleri için arzu etme emriyle emredildiğini bilenler için doğru değildir. Öyle sanıyorum ki böylesi bir cevapla üç hususun altını çizmiş olduk.

Birincisi, hedefsiz ve şuursuz olanlar yani vur patlasın çal oynasın diyenlerin durumudur. İdrakten uzak, yaratılışın farkında olmayan, kendinden başkalarını düşünmeyen çıkarcı kişilerdir. İkincisi, dava adamı, ideal ve ülkü sahibi ve hedefi bulunanlardır. Üçüncüsü ise, zalimlerdir. Dünyada baki olduklarını zanneden, gözlerini kırpmadan çoluk çocuk, kadın, yaşlı demeden insanları öldürenlerdir. Bunun en belirgin örneği İsrail'in bir yılı aşan bir süredir –ki 1967 yılından alındığında atmış küsur yıldır- Gazze’yi- Kudüs’ü, Filistin’i bombalaması, her türlü vahşeti işlemesi, insanlığını kaybetmiş bir ur misali vahşiliğini sürdürüyor olmasıdır.

İkinci örnek Zalim Esed'in Suriye'de aynı zalimlikle halkına işkenceler yapmış olması, presten geçirmesi, toplu ölüm odaları ve çukurların belirlenmesi de bunu söylemektedir. Hayat, güzellikler ve çirkinliklerle, iyilikler ve kötülüklerle, inişler ve çıkışlarla, kolaylıklar ve zorluklarla, sevinçler ve hüzünlerle, kazançlar ve kaybedişlerle elhasıl baharlar ve kışlarla devam ediyor. Birinin varlığı diğerinin varlığına götürüyor. Gece olmadan gündüzün, hayır olmadan şerrin idrakine varamıyor insan.

Oysa “kendisi için istediğini kardeşi, komşusu, yakını, uzağı, tanıdığı tanımadığı insanlar içinde istemesi, kendi nefsi için istemediğini kardeşleri için de istememesi” gerekiyor. Bahar gelince hepimize, yaz, sonbahar ve kış gelince hepimize geliyor. Meselelere böyle bakmayı öğrenmeliyiz. Hava hepimiz için, yağmur, güneş, gündüz ve gece hepimiz içindir. Şehir, millet, devlet, toprak ve vatan hepimiz içindir. Her Doğan güneş bütün mevcudat için doğuyor, batınca bütün mevcudat için batıyor.

Bir tarafta gündüz ise diğer tarafta gece onlara eşlik ediyor. Sanat ve sanatkâr yalnızca kendini mutlu etmek için sanat icra etmiyor. Şair, şiirini, müzisyen musikisini yalnızca kendisi için icra etmiyor. İlim, irfan ve teknolojiyle uğraşan yalnızca kendisi için öğrenmiyor, üretmiyor. Bir çiftçi toprağını yalnızca kendisi için ekip kaldırmıyor, bütün insanlık için ekip biçiyor ve ürünlerini insanlık için elde ediyor. Bütün insanlık, bütün kardeşlerde bundan nasibini alsın diye gayret ediyor. Böylesi bir bakış açısıyla şiir söylüyor, resim yapıyor, yazılar yazıyor ve eserler ortaya koyuyoruz. Bir arada olunca cemaat, topluluk, cemiyet, şehir ve devlet oluşuyor. Her birimiz işin bir tarafından tutmak suretiyle bütünlüğe yürüyoruz.

İnsan dünyada bir başına yaşamıyor. Eşiyle, dostuyla,........

© Gazete Damga