“Çevre” kelimesi, bir anahtar kelime olmanın ötesinde, âdeta bir maymuncuk kelimedir, diyebiliriz. Bunun sebebi hem olumlu ve olumsuz anlamda kullanılabilmesi hem de başka şeyler için bir paravan işlevi görebilmesidir.

“Çevre sorunu”, “çevre duyarlılığı”, “çevreci eylem”, “çevre aktivisti”, “çevre zirvesi”, “çevre kurulu”, “çevre bilinci”, “çevre dostu”, “çevre mühendisi”, “çevre düzenleme”, “çevre katliamı”, “çevre sağlığı”, “çevre yolu” ve hatta “Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı” gibi birçok yerde “çevre” kelimesini kullanıyoruz.

Gezi Eylemleri

Mayıs 2013’te İstanbul Taksim Meydanı’ndaki parkın adıyla başlayan ve daha sonra ayaklanma ve kalkışmaya dönüşen Gezi Eylemleri de, başlangıçta bir “çevre eylemi” idi. Gezi Parkı’ndaki on- on beş ağacın başka bir yere nakledilmesini “çevre katliamı” olarak lanse edenler, kısa sürede tüm Türkiye’de ayaklanmalara sebep oldu. Ambulanslar, belediye otobüsleri, polis otoları, televizyon kanallarının canlı yayın araçları yakıldı. Binlerce iş yeri talan edildi. Tencere tava sesleri yaşlıları, hastaları, bebekleri gece gündüz demeden rahatsız etti. Elbette “mesele ağaç değil”di. Ama yapılan bunca vandallığın önünde “çevre” kelimesi olunca, bu vandallığı durdurmak için yapılan her iyi niyetli girişim linç ediliyordu. Eylemler başlamadan önce Türk ekonomisi son iki yüz yılın en iyi seviyesindeydi. Amerikan doları, fâiz ve enflasyon düşmüştü. Ama Gezi Eylemleri bitince bütün ekonomik dengeler altüst oldu. Bu çevreci(!) eylemciler, arkalarında dışkı ve idrar kokularından dolayı yaklaşılamayan bir Gezi Parkı bıraktılar. Ama asıl amaçları ekonominin içine etmekti ve kısmen “başarılı” oldu. İlerleyen günlerde de hiçbir şey olmamış gibi işlerine devam ettiler. Gezi Parkı’nı buluşma yeri hâline getiren dizi........

© Gazete Damga