QUE PAPÁ TIÑA as súas cousas sabiádelo de sempre: que baixaba ás noites á praza de garaxe abrir as portas dos coches por se deixaran algo dentro, que rematada a xornada collía o taxi por ir ver foder ás parellas no polígono; a maneira, de puro energúmeno, na que se puña se saía o tema do tío Ernesto e a herdanza da aldea.

Cando morreu mamá levouno bastante ben, non dixo nada, el pasou toda a vida sen dicir unha palabra das cousas importantes. Aos dous días do enterro xa estaba a rosmar: aquí parece que un non ten fillas. Abondou que ti, como a máis vella, pasases por casa para facerlle a comida, lavar a roupa, pasar o ferro —sempre ao xeito del, que non todo lle valía, e as que montaba— e deixar a camisa e o pantalón do día seguinte nunha cadeira, exactamente como mamá facía.

Despois tivo que aparcar o taxi e aí a cousa si foi a peor. Traballar quítanos dunha chea de cousas bonitas, pero papá non tiña ningunha. Nunca lle gustou a tele, nin o bar, nin nada. Como moito sentía nos beizos de alguén o nome da parroquia onde nacera, suspiraba nun recordo e logo........

© Galiciaé