Aslında dün aksam ve son günlerde yaşananlar bir sevgi seliydi. Dün gece de tribünlerde binlerce kişi vardı ama herkes kendi duygusuyla, aşkıyla yalnızdı. Çünkü bu bir maç değil, bir veda töreniydi. İki büyük adam, iki karakter, iki iyi sporcu…

Muslera ve Mertens, bu formayla son kez sahadaydı. Bazen bir futbolcu bir takıma transfer olmaz; o takıma ait doğar. Fernando Muslera, 2011’de geldiğinde kimse bu kadar uzun kalacağını bilmiyordu. Ve ona "Küçük elli bu kaleci. Koca kaleyi nasıl koruyacak" dendi. Ama o meğerse, o küçük elleriyle, yıllardır sadece kaleyi değil, kalbimizi de korumuş.

2012’de Kadıköy’de şampiyon olunurken kalede dik duran oydu.

2015’te Türkiye Kupası finalinde son penaltıyı kurtarıp, dizlerinin üzerine çöküp gözyaşlarına boğulan oydu.

O, derbi kaybedildiğinde basın toplantısına çıkıp tüm takıma sahip çıkan “Bu camia daha iyisini hak ediyor” diyendi.

Onun penaltı kurtarışları kadar, omzuna elini koyduğu genç kaleciler, saha içinde yere düşen arkadaşını kaldırışları da........

© Fotospor