Kimi zaman;

“Bir tepeden bakar aziz İstanbul’a” insanlar Yahya Kemal Beyatlı dizelerinde

Kimi zaman;

“İstanbul’u dinler, gözleri kapalı” Orhan Veli Kanık dizelerinde

Kimi zaman da;

“Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar

Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar” der Necip Fazıl Kısakürek dizelerinde…

İstanbul günümüzde çok hızlı kabuk değiştiren ve açıkçası bu değişim sonucunda çokta güzelleşen değil aksine çirkinleşen, o bildik silüeti bozulan bir kent halini aldı.

Bir zamanlar İstanbul denildiğinde “Tarihi Yarımada” akıla gelirdi. O eski hikayelerde olduğu gibi birbirine sırt vermiş ahşap evleri, Türk, Ermeni, Rum,Yahudi, Kürt, Laz bu ülkenin renk ve kültür zenginliğini içinde barındırırdı.

Bu zenginlik boş arsalarında ve toprak sahalarında ise futbol adına başka bir kimliğe bürünür, bugünün rant zihniyetine inat tamamen amatör ve futbol ruh haliyle yıldızlar yetişirdi o toprak sahalarda.

Ben Kadırga’da doğdum, büyüdüm ve kömür tozu dökülü Cinci sahasında mahallemin şık abileriyle aynı takımda ve rakip olarak top koşturdum. Kadırga ve Cinci sahası derken o........

© Fotospor