Yeniden merhaba! Neredeyse iki aylık bir aradan sonra yeniden yazmak dostlarla uzun bir aradan sonra buluşma heyecanı yaşattı. Dünyanın dengesi altüst olmuş, vekaleten paylaşım savaşı özellikle de dört bir yanımızı ateş altında bırakmışken, bazen insanın da iç dengesi bozulabiliyor. Son iki ay boyunca yazamama nedenim tiroidimi cerrahlara kaptırmam -şaka tabii, ellerine sağlık cerrahiden anesteziye tüm ekibin- sonrasında eklenen ufak tefek aksaklıklar ve derken olmayan o minik dokunun eksikliğini derinden hissetmem. Öyle görünüyor ki birkaç gün de ışıyacağım önümüzdeki günlerde. Hızlı akan hayatın en azından paçasından tutayım gecikmeden diye bu hafta oturdum yazımın başına.

İçim içimi yiyerek izlemeye çalıştığım dünya o eski dünya değil epeydir. Durmadan savunma sanayi dense de ağır bir savaş sanayi, bu paylaşımda taraflar sürekli yer değiştirse de, teknolojinin olanaklarından sonuna kadar yararlanıyor, dronundan fiber optiğine binlerce kilometre öteyi vurup kaçıyor, iğne deliğinden geçen bombalar, füzeler havada uçuşuyor ama Gazze’de yardım konvoyunu, gazetecileri, sağlık birimlerini görme konusunda alabildiğine kör. İşin ucunda kâr oldu mu herkes herkesi destekliyor, canlılar alabildiğine değersiz, bir o kadar da düşman. Ülkeler yatırım üstüne yatırım yapıyor, elbette Türkiye de bundan geri durmuyor. Yeni yatırımların müjdesi açıklanırken, bir yerlerden de kısmak bir zorunluluk. Eh, canın değeri yok dedik ya. O canları........

© Evrensel