Parke taşların arasındaki küçük pirinç levha yerde yağmurla parlıyor. Yanına bırakılmış birkaç günlük güllerle kuru meşe palamudu yaprakları arasından isim görünüyor. Henriette Arndt, Hamburg’da bu binadan 1941’de alınmış, sonrası toplama kampına uzanacak.

Almanya’da Nazi rejiminin kurbanı olan Yahudileri anmak üzere yere çakılan bu plakaların gücünü arttıran şey tam bu sahneyi canlandırması. Belki komşuların, yoldan geçenlerin, muhtemelen başka duvarların ardından seyredenlerin gözlerinin önünde, tam burada yaşandı her şey. “Tökezleme taşı” yolunuza çıktığında durmanızı istiyor; adımlarınız bozulsun, tökezleyin, aynı şekilde devam edemeyin.

İsmini taradığımda 49 yaşında bir öğretmen olduğunu okuyorum Arndt’in. Yollandığı gettodan yazdığı bir kartpostal var; yaşanan her şeye bir insana duyulan sevgiyle katlanmaya çalışanların harfleri, zarif, dokunaklı el yazısı.

Bu bölge savaşta zarar gördüğü için 1950’lerde neredeyse tekrar inşa edilmiş ama bina hakikaten okula benzediğinden zihnim taşları birleştiriyor. Bugün bir toplum ve kültür merkezi olan Kulturhof Dulsberg’de Demokratik İşçi Dernekleri Federasyonu’nun (DİDF) Hamburg şubesi Kültür ve Edebiyat Günleri’nin on ikincisini düzenliyor. Az sonra konuşma sırası bana gelecek.

Almanya’da yarın yapılacak olan genel seçimlerin hemen ertesinde Hamburg eyalet seçimleri de olduğundan şehirde yol kenarlarındaki tüm ağaçlar ve sokak lambaları adayların fotoğraflarıyla dolu. Bazılarının gözleri karalanmış, kiminde bıyık var.

Festival mekânına geçmeden önce Altona’da seçim çalışmaları için buluşulan Goethe Meydanı’ndayız. DİDF’in açtığı seçim masasında derneğin yönetim kurulu üyesi, Sol Parti (Die Linke) Hamburg eyalet meclisi milletvekili Deniz Çelik konuşacak. Öncesinde konuşurken Çelik parti içindeki bölünmeden sonra bir sarsıntı yaşandığını ama oyların yüzde beşlik barajı riske atmayacak kadar yükseldiğini söylüyor. Almanya’da geçirdiğim iki hafta süresinde de Sol Parti’nin oylarını........

© Evrensel