Biliniyor, 600 bin kamu işçisi toplu sözleşme döneminde. Taraflar, “anlaşma” zemini olarak bir kamu çerçeve protokolü (KÇP) üzerinde fikir birliği yapma sürecindeler.

“Taraflar” dediysek, gerçek taraflar değil. Taraflardan biri gerçek: Saray iktidarı. Onun da temsiliyet durumu problemli. Kamuyu temsil ettiği iddiasında. Kamu adına bir şey bırakmayan, Varlık Fonunda topladığı kalan birkaç devlet bankası ve kuruluşunu tek imzayla haraç mezat kullanabilen bir Saray’ın kamuyu temsil ediyor görünmesi bir garabet! Üstelik artık Saray epeydir kamunun iradesinin çarpıtılmış haliyle de olsa yansıdığı bir yer olmaktan çıktı. Yine de bir taraf ama. “Kamu” adıyla bugünkü burjuva egemenliğini, dolaysızca tekelci sermayedarlık sistemini ve tekellerle çıkarlarını temsil ediyor. Sadece “5’li çete” denenleri değil, zaman zaman eleştiriyor olsalar bile, çıkarlarını işçiler ve emekçi halk karşısında savunup devlet ihaleleriyle olmasa bile vergi indirimleri, teşvikler vb. ile ihya ettiği TÜSİAD’çıları, Koçları, Sabancıları… da temsil ediyor. Bu toplu sözleşme ve KÇP tartışmalarında işçinin karşısında masaya tüm ya da çoğunluk hisselerine sahip olan devletin mülkiyetindeki tekeller adına oturuyor.

Diğer tarafta kamu işçisi duruyor. Ya da öyle olması gerek. Ve gerçekte bütün hesaplar onun sırtından yapılıyor. Ama ne hesabı ne de pazarlıkları yapan işçi. Onun adına Türk-İş ve Hak-İş yapıyor. İktidar ne denli........

© Evrensel