Futbolu algılama şeklimiz endişe kaynağı olabilecek kadar sorunlu.

Bu, en çok tezahüratlarda kendisini gösteriyor. Söz gelimi en sık duyduğumuz tezahüratlardan birisi “En büyük biziz, başka büyük yok.” Aslında, cinsiyetçi küfürler içeren diğer tezahüratların yanında bunun çok naif kaldığını da belirtmek lazım.

Bu tezahüratta görüldüğü gibi en büyük olmak bizi yeterince kesmiyor, tatmin etmiyor ve bu nedenle bir de bizden başka büyük olmadığını vurgulama ihtiyacı hissediyoruz.

Tek büyük olma arzusu, sporun özüne/ruhuna ters düşme anlamında ne kadar tuhafsa, başka büyük olmadığını iddia etmek de en az onun kadar tuhaf.

Bu aynı zamanda kendisine bakmakla yetinmemenin ve diğerlerine kötücül gözle bakmayı, onları küçümsemek, aşağılamak, yok saymak için fırsat aramayı alışkanlık haline getirmiş olmanın göstergesi. Ne yazık ki bizde herkes, kendisinden çok başkalarına bakıyor, bir falso, bir açık yakalama umuduyla kendisinden çok başkalarıyla ilgileniyor. Bundaki amaç elbette, başarısızlığın sebebini başkalarının yapıp ettiklerine yükleyip sorumluluktan kurtulmak…

Evet, kendimizi yüceltmek bize yetmiyor. Bunun üstüne rakiplerimizi küçümsemeden, aşağılamadan ya da yok saymadan rahat edemiyoruz.

Başka büyüklerin var olabileceğini kabul edememenin sağlıklı........

© Evrensel