48 yıl oldu. Bir 5 Mayıs günüydü. Sabah erken kalktık. İşimiz çoktu. Afişler, fırçalar, kovalar, kostik tutkal bile hazırdı. Yarın 5’inci yılı olacaktı Deniz’in, Hüseyin’in, Yusuf’un katledilmesinin. Henüz güneş yeni doğarken sokağa çıktık. Amacımız şehrin en görünür yerlerine Deniz’in, Hüseyin’in, Yusuf’un hiç yaşlanmayan gülen yüzlerini yerleştirmekti. Mahir, Hüseyin, Ulaş, Cihan, İbrahim, katledilen tüm devrimcilerin sembolü olmuşlardı. Duvarlara yapıştırdıklarımız Deniz’le birlikte tüm devrimcilerdi. Sabah erken işe giden işçiler, fırıncı çırakları, baklava ustaları. Kimi Denizleri tanıyor, kimi “Kim bunlar abi” diye soruyordu. Bilenler, bilmeyenleri “Deniz abi bu” diye azarlıyordu.

Aylardan mayıs, günlerden cumartesi, Anayasa iyi........

© Evrensel