Kaybettiğimiz canların anısına, hasret ve hürmetle…

Bazen bir ülkenin kalbi tek bir anda durur. Bir gecede, bir şehir yıkılır, bir sokak sessizleşir, bir ev enkaza döner. 6 Şubat Kahramanmaraş depremlerinde hepimiz o yıkımın gölgesinde kaldık. Ama aynı zamanda, o enkazın altında yankılanan sesleri de duyduk: “Sesimi duyan var mı?”

Ve ses vardı. Elini uzatan, tanımadığı bir çocuğun ellerini avuçlarına alan, kendi acısını unutup başkasının gözyaşlarını silen insanlar vardı. O gün, yalnızca binalar değil, insanların birbirine olan inancı da test edildi. Ve biz, birbirimizin yaralarını sararak bu sınavdan geçtik.

Hayat bazen öyle ağır olur ki, insan nefes almayı bile unutur. Ama yine de bir yerlerde bir çocuk kahkahası yükselir, biri bir diğerine elini uzatır, bir şehir yeniden filizlenir. Bu hafta, size umudu anlatan iki hikâye öneriyorum. Çünkü kayıpların ardından gelen en büyük zafer, hayata yeniden tutunabilmektir.

Dizi Önerisi: Ted Lasso (2020-2023)

Bir insanın iyiliği, bir toplumu........

© Ensonhaber