Muhammed İkbal boşuna “önce Müslümanları Müslüman yapmak gerekir” demiyordu.
Din adına yapılanların dinle ilgisi olmadığını, Müslümanlık diye yaşanılanın Müslümanlık olmadığını görüyor, böyle bir dönüşüm ve tecdidin şart olduğuna inanıyordu.
İkbal’in bir asır önce söylediği şeyler bugün de geçerli. Din diye takdim edilenin dinle alakası yok. Çıkarcılık, güç tutkusu, ideolojileştirme dinin elmastan hükümlerini yutmuş durumda.
Din, bir mücadele aracı gibi görülünce ötekine karşı her türlü muamele meşrulaşıyor. Haksızlık, zulüm, adaletsizlik adeta dinin rüknü haline geliyor.
Muhteris yöneticiler dini bir savaş silahı haline getirmek için toplumu sürekli bir - savaş psikolojisinde- tutmaya çalışırlar. Savaş varken, düşman kapıya dayanmışken hiç demokrasi konuşulur mu? Düşman sizi yok etmeye azmetmişken adaletten, merhametten söz edilir mi? Hele onlara........

© Enpolitik