Son birkaç yıldır, ev sahipliği yaptığı kültürel etkinliklerden dolayı en sık gittiğim okullardan biri oldu Ula’daki Menteşe Sosyal Bilimler Lisesi. Bu vesile ile orada tanışmış oldum kendisiyle.

Osman Yılmaz okulun beden eğitimi öğretmeni. İlk gittiğimde sıradan bir tanışma olmuştu bizimkisi de. Sonra sürekli kıpır kıpır, her etkinlikte bir şeyler yapmanın, bir yerlere bir şeyler koyabilmenin telaşıyla dikkatimi çekmiş ve öğretmen arkadaşlarıma sorunca daha iyi tanıma fırsatım olmuştu. Okulda hemen her taşın altından çıkabilen, arkadaşlarının olduğu gibi öğrencilerinin de tam bir dert ortağı, her işlerine koşan, elinden hemen her iş gelen, geldiği kadarıyla da etrafından esirgemeyen tatlı dilli, güler yüzlü bir kişilik Osman Hoca. Sonraki günler yine merakım ve sorularım devam ettikçe anlatmışlardı. Öğrenciyi anlama konusunda her yolu deneyebilir, onlarla iletişim konusunda araya hiçbir engele takılmaz, sabır, şefkat ve yardımseverliği hususlarında kimse eline su dökemezmiş.

Daha ne olsundu?

Akademik çalışmalar bir beden eğitimi öğretmeninden başka ne isteyebilirdi ki Osman Öğretmen o konuda eksik kalsındı. Öğrenci görüşlerine açık olması, geniş bakış açısı, üretkenliği, kendini kontrol edebilmesi, öğrencinin ders dışı etkinliklere katılımında istek uyandırabilmesi, espri anlayışı onun hep kendine güveninin eseriydi.

Aslında öğretmenlik mesleğinin de birçok meslekte olduğu gibi daha çok bayanlara yakıştığını düşünenlerden olsam da böyle karakterlerle de karşılaştığımda meselenin cinsiyet meselesi olmadığını, tamamen yapılan işin aşkla........

© Enpolitik