Kadınlar, günümüz dünyasında geçmişte gasp edilmiş haklarını geçmiş dönemlere görece bir miktar elde etmiş olsalar dahi bu durum, erkek egemen bir dünyada yaşamadığımız anlamına gelmiyor. Kadının hür olduğu iddiasındaki Batı’dan neşet eden uluslararası büyük şirketlerin bünyesinde çalışan kadınlara topuklu ayakkabı dayatmasında da kadın giyiminde sadece 36-42 beden aralığındaki vücut ölçülerine göre tasarlanan ve büyük beden seçeneği olmayan kadın giyim firmalarının ürünlerinde de Taliban gibi baskı rejimlerinin kadını yok kılmak için kadınları eve ve burkalara hapsetmesinde de erkek egemen bir dünyada yaşadığımızı görebiliyoruz.

“Çalışan kadınlar ile eve tıkılan kadınlar aynı değildir” itirazının lüzumu yok zira bir yerde kadın, erkek nefsi/gözü için daha çekici göründüğü için topuklu ayakkabıya mecbur bırakılırken diğer yerde erkek gözü/nefsi harama kaymasın diye görünmez hale getirilmek isteniyor, bu minvalde maalesef baskı modern toplumlardan geleneksel toplumlara kadar hemen hemen her yerde var. Ancak genel kabul modern toplumlarda kadınların en azından giyim-kuşam konusunda daha özgür, kendi kararlarını verebilecek konumda oldukları yönünde. Oysa öyle değil, günde yaklaşık olarak 8 saat boyunca bir kadının ayağından boynuna kadar tüm vücuduna rahatsızlık verecek bir ayakkabıyı giymesinin kendi tercihin olduğunu söyleyebilir miyiz, hiç sanmıyorum.

Dışarıdan içeriye, genelden özele dönüp kendi coğrafyamıza baktığımızda hızlı ve baskı içeren ve bir miktar da suni olan modernleşme sürecimiz olduğu gibi bu duruma tepki olarak ortaya çıkan geleneğe sarılma, var olanı muhafaza etme dürtümüz de var. Nihayetinde bu etki-tepki sonucunda da çoğu kez olan, olması gerekenin çok uzağında kalıyor. Somutlaştıralım; Türkiye’de kadınlar, seküler ya da dindar olsun fark etmeksizin uzun süre baba, abi, eş, anne hatta yakın akrabanın nasıl giyinmeleri ve nasıl davranmaları konusundaki baskısı altında kaldı. Ancak........

© Elips Haber