Türkiye’nin bir dönemine Dövize Çevrilebilir Mevduatlar (DÇM), bir diğer dönemine ise Kur Korumalı Mevduatlar (KKM) damga vurdu. Her ikisi de kısa vadede “yangın söndürme” işlevi görse de uzun vadede ekonomiye ağır maliyetler yükledi.

DÇM’ler 1960'lı yıllarda döviz baskısı altındaki ekonomiye soluk aldıracak çare olarak görülmüştü. Ancak sonuçta enflasyon olarak geri döndü. Son taksit ödendiğinde dönemin başbakanı Turgut Özal, bu borçları "bilgisizliğin vesikası" olarak tanımlamış ve "İnşallah gençlerimiz bundan ders alır. Bir daha böyle hesapsız kitapsız hatalar yaparak, gelecek nesilleri zor taşınan yük altına sokmaz" demişti.

Ama gençlerimiz ders almadı...

Aradan yıllar geçti. “Liralaşma” politikası altında Merkez Bankası’nın izlediği yol, liradan kaçışı hızlandırdı. Negatif reel faiz uygulaması, patlayan enflasyon ve kur şoklarıyla birlikte TL cazibesini kaybetti. Dövizde olan kazandı, lirada kalan kaybetti.

Panik içinde bu gidişatı........

© Ekonomim