Makroekonomik istikrarı sağlamak açısından oldukça zor günler yaşıyoruz. Enflasyonun ana eğiliminde henüz istenilen ölçüde düşüş sağlanmadı. Mevcut (eksik) programın raf ömrünün dolduğuna hükmedilmez ve sürdürülmesine ‘katlanılırsa’, aylık enflasyon oranları düşmeye başlayacak. Değiştirilmeyen yılsonu tahminine ulaşamasak bile yüzde 45’in altına düşebilir enflasyon. Ama sorun şu ki, ekonomide faaliyet hacmi azalıyor. Çok muhtemelen ikinci ve üçüncü çeyrek büyüme oranları negatif olacak, hadi temkinli olayım; ‘sıfır’ civarında bir büyüme bekliyor bizi.

Bu nedenle, şirketler kesiminden peşi sıra ucuz kredi ve yüksek kur talepleri geliyor. Bu yola sapmamak gerekiyor. Çıkmaz yol çünkü. Enflasyonla mücadeleden vazgeçmek demek. Yüksek enflasyonla abad olmuş bir ülke yok. Peki, o zaman ekonominin küçülmesine göz mü yumacağız? Şirket iflasları artarsa ne olacak? İşsizlik de beraberinde yükselirse?

Zor sorular. Ama neden bu hallere düştüğümüzü hiç unutmamak gerekiyor. Döviz kurunu, risk primini ve enflasyonu patlatıp, sonra da ardı sıra içinden çıkılması son derece zor bir garip düzenlemeler labirenti........

© Ekonomim