Temmuz ayı enflasyonuyla ilgili bütün detaylar, geleneksel ve sosyal medyada bol bol değerlendirildiği için bunları tekrar etmeyeceğim. Bunun yerine, enflasyon verilerini kullanarak, reel sektörde giderek kronik hale gelen bir soruna, hazır giyim ve ayakkabı sektörleri üzerinden dikkat çekmek istiyorum.

2023 yılının haziran ayından beri uygulanmakta olan dezenflasyon programıyla birlikte, emek yoğun sektörler başta olmak üzere, şirketler kesiminden şikayetlerin arttığını görüyoruz. 2024’te daha çok TL’nin reel değerlenmesinden kaynaklanan ve ihracatçılarda yoğunlaşan sorunların, bu yıl reel faizlerin yükselmesi ve finansmana erişimin zorlaşmasıyla, imalat sanayiinin geneline yayıldığı anlaşılıyor. Şirketler kesimini temsil eden iş örgütlerinden ardı ardına yapılan açıklamalar da bu sorunlara dikkat çekiyor.

Sektör temsilcilerinin açıklamaları genelde, imalat sanayiinde kâr marjlarındaki erime, kârsız üretim ve hatta belli dönemlerde negatif marjlarla işleri döndürmek zorunda kalma ekseninde yoğunlaşıyor. Bu sorunlar daha çok emek yoğun ve ihracat ağırlıklı sektörlerde yoğunlaşsa da, son aylarda “para kazanamıyoruz” şikayetlerinin daha genele yayıldığını görüyoruz. Temmuz enflasyon verilerini, hem tüketici hem de üretici fiyat endekslerini kullanarak analiz ettiğimde, hazır giyim ve ayakkabı sektörlerinin sahadaki durumu çarpıcı bir şekilde yansıttığını gördüğümden, bu yazıda bu iki sektör üzerinden değerlendirmeler yapacağım.

Öncelikle, üretim maliyetlerinin seyrini gösteren Yurtiçi Üretici Fiyat Endeksi’nden (Yİ-ÜFE) başlayalım. Olası bir mevsimsellik etkisini bertaraf etmek için analizimi temmuz aylarını baz olarak yaptım. TÜİK verilerine göre, giyim eşyası alt sektöründe üretici maliyetleri........

© Ekonomim