İran’ın plastik üretim endüstrisi, ülkenin yaptırımlar altındaki ekonomisi için çok önemli bir döviz kaynağı sağlıyor. Dolayısıyla ülke, plastik üretimini sınırlamamakta kararlı. Türkiye ise, diğer kıyı ülkelerine kıyasla en fazla kirletilen kıyılara sahip olmasına rağmen, bu konuda çekimser kalmaya devam ediyor.

Kasım 2024 tarihinde Güney Kore’nin Busan kentinde gerçekleşen Küresel Plastik Anlaşması için Beşinci Hükümetlerarası Müzakere Komitesi (INC-5) oturumu, bir anlaşma sağlanamadan sona erdi. Toplamda 3 bin 360’tan fazla katılımcıyla Küresel Plastik Anlaşması görüşmelerinin bugüne kadarki en büyük oturumu olan INC-5’te, devlet temsilcileri, deniz ortamını da kapsayacak şekilde plastik kirliliği konusunda uluslararası hukuki bağlayıcılığı olan bir anlaşma geliştirmeyi amaçlıyorlardı, fakat bir uzlaşma sağlanamadı. Üretim hedeflerinin belirlenmesi, zararlı polimerler ve kimyasalların ortadan kaldırılması ve krizin en büyük sorumluları tarafından finanse edilen adil bir finans mekanizması gibi öncelikli konular, 2025 ortasından önce gerçekleşmesi muhtemel olan INC 5.2 oturumunda da masada olacak. İnsan sağlığını, biyoçeşitliliği ve iklimi koruyacak etkili bir plastik anlaşması sağlama fırsatı hala mevcut. Yeter ki fosil lobisi izin versin!

100’den fazla gelişmiş ve gelişmekte olan ülke, anlaşmanın plastik üretimini sınırlamasını........

© Ekonomim