Paris İklim Anlaşması’nın üzerinden tam on yıl geçti. Bilim daha yüksek sesle “acil” derken, siyaset ancak “mümkün” olanın sınırında dolaşıyor. Bu gerilimin en güncel fotoğrafını ise her yıl olduğu gibi İklim Değişikliği Performans Endeksi (CCPI 2026) çekiyor. Germanwatch, NewClimate Institute ve CAN International’ın ortak hazırladığı endeks, bu yıl da dünya iklim politikasının hem ilerleyen hem de tıkanan yönlerini bir arada gösteren çelişkili bir tablo sunuyor.

Listenin ilk üç basamağı yine boş. Çünkü hiçbir ülke Paris’in 1,5 derece hedefiyle uyumlu bir çizgide değil. Yine de dikkat çeken istisnalar var. Danimarka 4. sıradaki liderliğini koruyor; iklim politikasında birinci, yenilenebilir enerjide öncü ve özellikle açık deniz (off shore) yatırımlarında standardı belirleyen ülke. Birleşik Krallık kömürü tamamen terk ederek 5. sıraya yükseliyor; Fas ise düşük emisyon seviyesi ve toplu taşımaya yaptığı güçlü yatırımlarla 6. sırada.

Öte yandan petrol devletleri dibe demir atmış durumda: Suudi Arabistan (67), İran (66) ve ABD (65)… En büyük petrol ve gaz üreticisi bu üçlü, fosil yakıtları “iş modeli” olarak sürdürmekte ısrar ederken, geleceğin ekonomisine dair fırsatları da kaçırıyor. ABD’nin sert düşüşü ise yalnızca iç siyasi kutuplaşmanın değil, enerji dönüşümüne yanaşmayan ekonomik çıkarların da yansıması niteliğinde.

Avrupa cephesinde tablo daha karmaşık. AB’nin üç basamak birden gerilemesi, iklim politikalarında son dönemde artan gevşeme eğiliminin sert bir uyarısı. 2030........

© Ekonomim