Hukuk bir bütündür. Her ne kadar dalların kendine özgü özelliklerinin vurgulanabilmesi, öğretimin daha kolaylaştırılması gibi çeşitli sebeplerle branşlara ayrılmışsa da her bir hukuk dalı diğer branşları yok sayamaz; diğer hukuk dallarını yok sayarak kurallarını koyamaz. Elbette ki haklı ve bilimsel sebepleri varsa, her bir hukuk dalı kendine özgü düzenlemeler getirebilir. Ancak haklı sebep yok ise bu o hukuk dalının keyfi davranışı olur; hukukun bütünlüğünü zedeler ve o da hukuk olmaz. Maalesef düzenlemelerde keyfi davranışı ifade, en yoğun vergi hukukundadır. Örneğin finansal kiralama sözleşmesi özel hukuka göre farklı, vergi hukukuna göre farklı tanımlanamaz. Özel hukuk bu sözleşmeyi sadece finansal kiralama şirketleri yapabilir derken, vergi hukuku “her şirket yapabilir” diyemez.

Aynı şekilde yasa koyucu çeşitli mevzuat düzenlemeleri içerisinde elbette ki suç ve ceza ihdas edebilir. Cezaların ağırlığını takdir yetkisi, Anayasa Mahkemesi’nin de belirttiği gibi, yasama organının tekelindedir. Ancak aynı nitelikteki fiillere, çeşitli mevzuat düzenlemeleri içerisinde, her hangi bir haklı sebep yokken farklı yaptırımlar öngörülmesi, ceza adaletini bozar.

Geçen yazımda ücretlerin çeşitli kanunlara göre bankadan ödenmesi yükümlülüğünden söz etmiş, bu yükümlülüğe uymamanın yaptırımlarının ilgili Kanunda düzenlendiğini söylemiştim. Şimdi bu cezalara biraz yakından bakalım.

Basın Mesleğinde Çalışanlarla Çalıştıranlar Arasındaki Münasebetlerin Tanzimi Hakkında 5953 Sayılı Kanun’un 27. maddesine göre; gazeteciye ücret, prim, ikramiye ve bu nitelikteki her çeşit istihkakını zorunlu tutulduğu halde özel olarak açılan banka hesabına yatırılmaksızın ödeyen işverene, her bir gazeteci için, binbeşyüz TL idarî para cezası verilecektir.

Deniz İş Kanununun 51. maddesine göre gemi adamına ücret, prim, ikramiye ve bu nitelikteki her çeşit........

© Ekonomim