Başlığı okumaya devam edersek herhalde şunu söylememiz pek yanlış olmaz: “... Neler oldu neler...”

Evet, neler oldu neler... Aralık ayında başlayan, ocak ve martta da süren faiz indirimiyle o klasik ifadeyle söylersek “Ne kadar da şendik”, işler tabii ki tümüyle düzelmemişti ama kötünün iyisi yaşanır hale gelmişti.

Merkez Bankası’nın politika faizi aralıkta yüzde 50’den yüzde 47,5’e indirilmiş; faiz, ocak ve martta 2,5’er puan daha aşağı çekilerek yüzde 42,5’e kadar düşürülmüştü.

Belki her toplantıda böyle 2,5 puan indirim olmayacaktı ama nisan ve haziran toplantılarında da indirim olasılığı yüksekti.

Dolayısıyla faiz nisanda belki yüzde 40’a, haziranda ise yüzde 37,5’e değilse de yüzde 40’ın altında bir düzeye çekilecekti.

Haziran toplantısı öncesinde, yani bugünlerde ne faiz indirilir mi, indirilmez mi tartışması yapılacaktı; ne de hele hele faizin artırılması gerektiği gibi bir görüş dile getirenler hiç mi hiç olmayacaktı. Her ne kadar faiz artışı olabileceğini dile getirenler çok çok az ise de bu görüşü savunanlara hiç rastlanmıyor değil.

Merkez Bankası faizinin seyrini değiştiren ilk etken iç siyasetteki tercihler oldu. 19 Mart süreci her şeyin allak bullak olmasına yol açtı. Piyasalar marttan sonra nisanda da faiz indirimi beklerken PPK yıllar sonra ara toplantı yaparak fiilen faiz artırımına gitti, haftalık repo ihalelerini de rafa kaldırdı; tarih 20 Mart’tı.

17 Nisan’daki PPK toplantısında faiz artışının adı kondu, politika faizi yüzde 42,5’ten yüzde 46'ya çıkarıldı. Ama yüzde 46........

© Ekonomim