On dokuzuncu yüzyılda yaşamış ünlü Amerikalı yazar ve düşünür Ralph Waldo Emerson’a ait çok güzel ve çok derin anlamı olan bir söz var:

“Mutluluk varılacak bir hedef değil, yolun ta kendisidir.”

Yıllar içinde bu sözün öncesine çok sayıda ekleme yapıldı, herkes kendine göre hâlâ yapabilir:

“Mutlu olmak için okulu bitirmeyi, işe girmeyi, zengin olmayı, çok beğendiğin o arabayı almayı, evlenmeyi, çocuğunun olmasını, radyoda çok istediğin şarkının çalmasını, tuttuğun takının galip gelmesini bekleme; çünkü mutluluk varılacak bir hedef değil, yolun ta kendisidir…”

Ama Türkiye ekonomisinde mutluluk kesinlikle yol değil; belli bir tarihtir, o tarihte gerçekleşeceği varsayılan refahtır, bir hedeftir.

O yolu nasıl yürürsen yürü! Onun bir önemi yoktur, en azından o yolun önemsiz olduğu empoze edilmek istenir.

“Sıkın dişinizi, üç yıl sonra, beş yıl sonra enflasyon şöyle olacak, böyle olacak, tek haneye inecek; emeklinin çilesi bitecek, sanayici ucuz ve bol krediye ulaşacak, yani herkes refaha kavuşacak…”

Söylenenin, vaat edilenin tuttuğu da yoktur ama tutsa bile arada........

© Ekonomim