Gün geçmiyor ki özellikle KOBİ’lerden işlerin çok kötü gittiğine ilişkin yakınmalar, hatta feryatlar yükselmesin. Yalnızca KOBİ’ler mi, Türkiye’nin devasa şirketleri bile zorlanıyor, bu durumu görmek için bilançoları incelemek de gerekmiyor, basına yansıyan haberlere bakmak yeter. Bir şeyler yapmak gerekiyor ama o bir şeylerin adını kimse koyamıyor.

Sıkıntı çekenler, istisnai durumda olan ayrıcalıklıları ayrı tutarsak, yalnızca şirketler kesimi mi? Asıl sıkıntıyı geniş halk kitleleri çekiyor.

Kabul etmek gerekir, devlet memurlarının durumu da görece iyi.

Ama ya asgari ücretlilerin ya emeklilerin durumu?

Yıl ortasına geliyoruz. Asgari ücretlinin yüreği pır pır atıyor; zam yapılacak mı, yapılmayacak mı, diye.

Tam bir “aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık” durumu...

Asgari ücretli kendi açısından haklı olarak zam bekliyor. Kaldı ki belli standartlarda yaşam için öyle yüzde 10’luk, 20’lik artışların da pek işe yaramayacağı ortadayken o oranlara bile razı bir şekilde bekliyor.

Bugünkü maliyet yüküyle bile iş yapmakta çok zorlanan ve yıllar boyu uğraşıp didinip bir aşamaya getirdiği tesisini döndürme sıkıntısı yaşayan, hatta “Yeter artık” deme durumuna gelip tesisini satmayı, en azından bir süre kiralamayı düşünen küçük işletmeler artırılacak asgari ücret yükünü karşılayabilecek mi? Çok zor!

Asgari ücretli bu parayla geçinemiyor.

Bu asgari ücretin bile maliyetler yönüyle sıkıntıya soktuğu işletmeler bir ücret artışını hiç mi hiç düşünmek istemiyor.

Peki denge nasıl bulunacak, bilen var mı?

Bu soru ne asgari ücretle çalışana ne de işletme sahiplerine. Bu soru ekonomi........

© Ekonomim