Herkese üniversite bir avantaj mı yoksa umut tacirliği mi? Dileyen herkes üniversiteye başvurabilmeli ve tek netle üniversiteye girebilmeli mi yoksa baraj mı getirilmeli? Anayasal haklar nerede başlıyor nerede bitiyor? Doğru olan ne?

Herkese üniversiteye girme ve mezun olma hakkı tanıyarak gençlerimize iyilik mi yapıyoruz yoksa derin hayal kırıklıkları mı yaşatıyoruz?

Öğrencilerin 65, 70’ini ilgi, yetenek, birikim ve hayalleri doğrultusunda erken yaşlarda mesleki eğitime yönlendiren dünyanın en gelişmiş ülkeleri mi hata yapıyor yoksa doğan her çocuğu üniversite kapısına yığan ve onları üniversite mezunu yapmak için her türlü barajı kaldırıp 180 soruda bir neti olanları bile üniversiteye alan biz mi yanlışta ısrar ediyoruz?..

Tavşan ile kaplumbağayı yarıştırıp, hazırlık kurslarına her yıl 10 milyar Doların üzerinde para harcatan ve sonuçta yüzde 90’ı mutsuz eden sistemler mi doğru olanı yapıyor yoksa bu kaynakları daha iyi eğitim için harcayan ya da mesleki eğitime aktar ülkeler mi ileriyi görüyor?

İnsan gücü planlaması ve istihdam odaklı eğitim için çok önemli.

Her ülkenin farklı öncelikleri olduğu için olaya bakış açılarının farklı olması da çok doğal.

Kimi sanayiye önem verir kimi de tarıma, turizme, bilişime, endüstriye ya da çok daha farklı alanlara.

Bazı ülkeler de var ki dünyaya........

© Eğitim Ajansı