Προφανώς οι παρατηρήσεις μιας πολιτικής ανάλυσης -εκτός από τη μικρή σημασία του δημοσιογραφικού χαρακτήρα- είναι τροχιοδεικτικά ανησυχίας ή και εκκλήσεις για αλλαγή πλεύσης. Σώζεται η υπόθεση της χώρας; Πάντα υπάρχουν δυνατότητες, παρότι οι παράγοντες και οι συνθήκες μεταβάλλονται και, σήμερα, μεταβάλλονται δυσμενώς. Δυστυχώς, ορισμένα μοτίβα, αυτά που δίνουν τον ρυθμό, μένουν αναλλοίωτα στο σύστημα. Τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα.

Το «μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα», το μοναδικό πλαίσιο με το οποίο πορεύεται η κυβέρνηση, είναι σαθρό. Αντί να μεταρρυθμίζει, επιτείνει τον κοινωνικό εμπαιγμό, την αποδιάρθρωση των πυλώνων της κοινωνίας και οικονομίας. Γίνεται επιλεκτικά, σπάταλα και με καταδολίευση των εθνικών και ευρωπαϊκών πόρων. Με αναμενόμενο ρυθμό, η τοξικότητα, οι εσωτερικές διακρίσεις (εμείς οι καλοί κυβερνητικοί πατριώτες και εσείς οι κακοί συνωμοσιολόγοι, ανθέλληνες και προδότες αντιπολιτευόμενοι), ο κουτσαβακισμός, η ειρωνεία και η αλαζονεία μετατρέπονται σε επιχειρήματα ενός υπονομευτικού διαλόγου που διαλύει τα πάντα. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουν οι περισσότεροι.

Το σημερινό υπόδειγμα κινείται γύρω από την ειλικρινή παραδοχή του πρωθυπουργού: «Με ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία». Ομως οι συνέπειες ήδη έχουν........

© EFSYN