Μετά την ολοκλήρωση της καθιερωμένης «παρέλασης» της κυβερνητικής εξουσίας αλλά και της αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ, η αντικειμενική κυρίαρχη αίσθηση οδηγεί ολοένα και περισσότερο στην υφιστάμενη πραγματικότητα της κυριαρχίας ενός σαθρού πολιτικού εποικοδομήματος και της απουσίας στοιχειώδους αντιμετώπισης των προβλημάτων της χώρας, ενώ την ίδια ώρα σε παγκόσμιο επίπεδο συντελούνται καθοριστικές, κορυφαίες μεταβολές από την ανάδυση του νέου πολυπολικού κόσμου, που θα καθορίσει την παγκόσμια τάξη για τον επόμενο αιώνα και άρα και τη θέση της χώρας μας. Συνθήκες που απαιτούν ισχυρές πολιτικές ηγεσίες με στρατηγική και όραμα για μια μικρή μεν χώρα σε πληθυσμό και ΑΕΠ, όπως είναι η Ελλάδα, πλην όμως σημαντική λόγω της γεωγραφικής θέσης στον αναδυόμενο νέο πολυπολικό κόσμο και εν δυνάμει παγκόσμιο πολιτιστικό «γίγαντα».

Δυστυχώς, όμως, για τη χώρα μας, αντί αυτού έχουμε πολιτικές ηγεσίες που περνούν πολύ κάτω από τον πήχη των αναγκών αυτής. Αυτό πρωτίστως, αφορά την κυβέρνηση της Ν.Δ., που πελαγοδρομεί μεταξύ των παραδοσιακών πελατειακών κανόνων και λογικών, τις οποίες μάλιστα έχει αναβαθμίσει σε ένα «οιονεί καθεστώς κλεπτοκρατίας», και της διεθνούς ανυπαρξίας της χώρας, αφού έχει επιλέξει να είναι ετερόφωτη και το «παρακολούθημα» των «δυτικών συμμάχων» της. Μάλιστα στην περίπτωση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, η στάση της έχει τον χαρακτήρα αυτού του χρήσιμου «ηλιθίου» της Ιστορίας. Οι πολιτικές αυτές οδηγούν σταδιακά και ανεπαισθήτως........

© EFSYN