Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα το βασικό πρόβλημα της Αριστεράς έγκειται στην έλλειψη οράματος, αξιοπιστίας και στη συστημικότητά της. Προτείνει λοιπόν σαν όραμα τον οικονομικό πατριωτισμό και τον δημοκρατικό καπιταλισμό απέναντι στις απειλές του αυταρχισμού, της ολιγαρχίας και κλεπτοκρατίας. Με την ομιλία, δε, στον Economist μετατοπίζεται από έναν αριστερό-αναδιανεμητικό λόγο σε έναν εθνικο-παραγωγίστικο.

Ετσι, ενώ η Νέα Αριστερά έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ από τ’ αριστερά, ο Τσίπρας αποστασιοποιείται από τα δεξιά αφού:

(α) δίνει έμφαση στο παραγωγικό μοντέλο, τη δημογραφία και την εθνική ασφάλεια αντί της κοινωνικής δικαιοσύνης και των δικαιωμάτων,

(β) μιλάει για αναδιάρθρωση παραγωγής σε βιομηχανία και γεωργία με ψηφιακή αυτονομία αντί της αναδιανομής (φόροι, κοινωνικά επιδόματα),

(γ) απευθύνεται στο εθνικό ακροατήριο αντί της «προοδευτικής συμμαχίας και διακυβέρνησης»,

(δ) αποδέχεται την ανάγκη ισχυρής άμυνας αντί της κριτικής στους εξοπλισμούς και την έμφαση στη διπλωματία.

Ωστόσο, το «νέο» όραμα του Αλέξη Τσίπρα μπάζει νερά από παντού. Πρώτο, δεν κοιτάζει στο μέλλον αλλά στο παρελθόν. Ο δημοκρατικός καπιταλισμός, που κυριάρχησε σε ΗΠΑ και Βρετανία, έχει αποτύχει παταγωδώς σε όλα τα μέτωπα: στασιμοπληθωρισμός, διόγκωση ανισοτήτων και κλιματικής αλλαγής, άνοδος τραμπισμού και Ακροδεξιάς στην έτσι κι αλλιώς θεσμικά........

© EFSYN