Με αφορμή την κινητοποίηση των Τεμπών του 2025 δημοσιεύτηκε μια σειρά άρθρων από ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους που εντοπίζουν την αιτία της κινητοποίησης αυτής στον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας, ο οποίος κορυφώθηκε με το δημοψήφισμα του 2015. Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα είναι του Παπαχελά, καθώς παρουσιάζει τον διχασμό έμμεσα, χωρίς να αναφέρεται στη μια πλευρά, στα μεγάλα κοινωνικά στρώματα των κινητοποιήσεων, στον «λαό», ως πλευρά, ως κοινωνικό υποκείμενο. Στις 17/3/25 γράφει: «Σε κρίσιμες στιγμές νιώθει κανείς ότι η χώρα δεν έχει "έρμα", δεν διαθέτει την ηγεσία που μπορεί να κρατήσει σταθερά το τιμόνι όταν ξεσπούν οι καταιγίδες του ακραίου λαϊκισμού. Και αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει κάθε 10-20 χρόνια… Τώρα φαίνεται να βρισκόμαστε στο χείλος ενός νέου κύκλου αστάθειας και θυμού».

Η κινητοποίηση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας, τα «ξεσπάσματα των λαϊκιστικών καταιγίδων» όπως τις αποκαλεί, δεν σχετίζεται με κάποιο γεγονός (π.χ. κυβερνητικό λάθος, κρίση), το οποίο, ως αιτία, θα μπορούσε να τις προκαλέσει ή να συμβάλει στη συγκρότησή τους. Αντιθέτως, βασίζεται αποκλειστικά σε αυτή την κυκλική θεώρηση της Ιστορίας. Σε μια αυτοαναφορική, μοιρολατρική περιοδικότητα.

Η μεταφορική χρήση της λέξης........

© EFSYN