Μπήκα από την πλαϊνή πόρτα. Μουδιασμένη η ψυχή. Πριν από είκοσι μέρες, καθώς διάβαινα την είσοδο στο Πεδίον του Αρεως, ένιωθα ανάλαφρος. Ισως το μελισσοβουητό από τους επισκέπτες στο Φεστιβάλ Βιβλίου να με προετοίμαζε για μια μυστηριακή επικοινωνία με βιβλία που ακόμη που δεν τους είχα συστηθεί. Ισως να ήταν και η φωνή του Βασίλη Χατζηιακώβου που έδινε, από την αθέατη μεριά του, πληροφορίες για την ανακάλυψη αναγνωστικών επιλογών.

Το απόγευμα της Κυριακής ένιωθα τα πόδια μου βαριά. Ισως και από ενοχή που διάλεξα τα κλαρίνα αντί για το Σύνταγμα. Μπα, σι θιαμαίνομαι. Ερημιά. Μόνο οι φύλακες και κάποιοι που επέλεξαν τις άγονες διαδρομές ανάμεσα στα........

© EFSYN