Ηταν ένα όμορφο και ήσυχο πρωινό: οι έμποροι είχαν ήδη αρχίσει να βγάζουν την πραμάτεια τους, καθώς ξυπνούσαν πολύ νωρίς, πριν από την ανατολή του Ηλιου. Ενός Ηλιου που, δίχως να έχει ιδέα ο ίδιος, θα γινόταν η αιτία για ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά εγκλήματα της Ιστορίας. Εως ώρας πάντως, εκείνο το πρωινό, οι ακτίνες του, υγιείς ακόμη καθώς δεν είχαμε καμία τρύπα κανενός όζοντος, ζέσταιναν όσους πήγαιναν στις θέρμες για τον καθιερωμένο καθαρισμό, αλλά και τους υπηρέτες που καθάριζαν (καθιερωμένα και αυτοί) τα αίθρια των πλουσίων, μετά το όργιο της προηγούμενης νύχτας. Τα παιδιά βοηθούσαν στις δουλειές, ενώ ελάχιστα πήγαιναν στο διδασκαλείο - βλέπεις η ανισότητα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς ήταν τεράστια στη Ρώμη τότε. Οχι σαν σήμερα που δεν υπάρχει ταξική διαφοροποίηση γιατί έχουμε εξελιχθεί ως κοινωνία και ο ήλιος καίει για όλους το ίδιο! Οσο για το πρωινό τότε, πίσω στο 1633, ήταν απλό: ψωμί, νερό, ίσως λίγο τυρί ή ελιές.

Του Γαλιλαίου ντι Βιντσέντσο Μποναγιούτι ντε........

© EFSYN