Yunus Çinçin: Sevgili Nilay Erik, söyleşi isteğimi kabul ettiğiniz için teşekkür ederim. Kendinizden, yazarlık geçmişinizden ve yazarlık serüveninizde önemli gördüğünüz dönüm noktalarından söz eder misiniz?

Nilay Erik: Rica ederim, ben teşekkür ederim. Öğretmenim. İzmir’de yaşıyorum. Yazıyla ilişkim çok eski; çocukluğuma, günlüklerime, mektuplarıma, kitaplarıma, Ankara’ya uzanıyor. Ankara’da büyüdüm. Kelimelerle ilk bağım bu şehrin kitapçılarıyla, kütüphanelerinde kuruldu. Kitaplar, günlükler, mektuplarla başlayan bu hâl zamanla kökleşti. Edebiyatı yalnızca sevdiğim bir alan olarak değil, mesleki bir uğraş olarak da sürdürmek istedim. Üniversitede Türk Dili ve Edebiyatı okumam, yazma isteğimi derinleştirdi. Bunlar benim için önemli duraklardı. Yazıyla kurduğum bağın bir gizlilik hâlinden çıkıp somutlaşması, ilk öyküm “Oyunbozan” ile oldu. Ardından “Çetin Derler Ayrılığın Derdini” adlı öykü kitabım yazıyla ilişkimi iyice görünür kıldı. Öykü şu an hayatımın merkezinde.

Yunus Çinçin: Öykülerinizin konularını seçerken, öykülerinizi yazarken temel motivasyonlarınız neler? Nilay Erik, öykülerini nasıl yazar? Yazmak sizin için ne ifade ediyor?

Nilay Erik: Konuyu çoğu zaman ben seçmem; konu içime ansızın sızar ve bir duygu hâli olarak belirir. Bir bakış, bir susuş… Öyküde beni harekete geçiren, insanın kendi içiyle kurduğu o çatışmalı ilişki, o kavga, o çırpınış… Dışarının sende gördükleriyle içeride hissettiklerin arasındaki gerilimi de azaltıyor bence yazmak. İlla öykü olmasına gerek yok. Hâlâ günlük tutuyorum. Yazmak benim için bir yüzleşme, bir açıklık hâli; hem kendime hem dünyaya ait sorularımı sakince anlatma çabası.

Yunus Çinçin: İlk öykü kitabınız “Çetin Derler Ayrılığın Derdini”nde ve ikinci öykü kitabınız “Bir Yere Yolcu”da kadın–erkek ilişkilerini, kadınları ve kadınlık hâllerini, ayrılığı incelikle ele alışınıza ilişkin neler söylemek istersiniz?

Nilay Erik: Öncelikle bu değerlendirmeniz için........

© Edebiyat Burada