METİN TABALU (Yönetim Danışmanı)

İş dünyasında strateji genel­likle “büyük oynamak” olarak algılanır. Ancak çoğu büyük ba­şarı, ilk etapta küçük fakat kaza­nılabilir bir oyun alanı ile başlar ve sonrasında ölçeklenir. Bu tak­tik yaklaşım, Stanford Üniversi­tesi’nden Andrew Burgelman’ın Minimum Kazanma Oyunu (“Minimum Winning Game”, MKO) kavramıyla tanımlanabi­lir.

Basitçe söylemek gerekirse, MKO, bir şirketin mevcut kaynak ve yetkinlikleriyle kazanabilece­ği en küçük stratejik alandır. Bur­gelman’ın stratejik uyumsuzluk (“strategic dissonance”) teorisi tam da bunu açıklar. Burgelman der ki: “Resmi stratejiniz başka şey söyler ama firmanın sahada­ki davranışları başka bir gelece­ğe işaret edebilir... ki bu endişele­necek bir durum da değildir.” Bu sessiz uyumsuzluk, doğru yöne­tilirse şirketi yeni kategori lider­lerine dönüştürür.

Bazen takımlar resmi strateji­den bağımsız küçük denemeler yapar, bazen müşteri davranışı MKO ile çatışır. İşte bu çatlak­lar, hızlıca bir fırsat penceresine de dönüşebilirler. Dyson bunun mükemmel bir örneğidir. Pazar bütçe odaklıyken Dyson yüksek mühendislik maliyeti nedeniy­le bir “premium” marka olarak kalma baskısı altındaydı. AR-GE ekipleri resmi stratejiden biraz­cık da bağımsız olarak saç bakım ürünleri, sessiz motor teknolo­jileri ve hava temizleme cihazla­rı geliştirdi. Yönetim, bu “aykırı davranışları” okudu ve strateji­yi yeniden hizaladı. Sonuç: Dy­son bugün kendi segmentlerinde premium kategorinin daha uy­gun fiyatlı ürün lideri oldu.

Başka bir örnek vermek gere­kirse; Spotify, müzik akışı paza­rında Apple Music ve Pandora gi­bi devlerle rekabete girdiği aşa­malara MKO........

© Dünya