Rekabet hukuku ile tahkim arasındaki ilişki, modern hukuk düzeninin en “ince ayar­lı” alanlarından birini oluşturur. Bir tarafta piyasanın serbest ve adil işlemesini teminat altına al­mak isteyen, kamu yararı eksen­li ve emredici normlara dayanan rekabet hukuku; diğer tarafta ise taraf iradesi, uzmanlık ve hız il­keleri üzerine kurulu tahkim mekanizması yer alır. Uzun yıl­lar boyunca bu iki alanın yan ya­na gelmesi dahi kuşkuyla karşı­lanmış, rekabet hukukunun “ka­mu düzeni” karakteri tahkime karşı doğal bir bariyer olarak gö­rülmüştür. Oysa küresel ticare­tin hacmi büyüdükçe, sözleşme ilişkileri karmaşıklaştıkça ve re­kabet ihlallerinin ekonomik et­kileri daha teknik hale geldikçe, bu klasik ayrımın yetersiz kal­dığı ortaya çıkmıştır. Nitekim Rekabet Kurumu’nun uzmanlık tezlerinde de vurgulandığı üze­re, rekabet hukukunun yalnız­ca idari yaptırımlarla değil, özel hukuk araçlarıyla da etkin kılın­ması gerekmektedir.

Bugün artık mesele, rekabet hukukunun tahkime “kapalı” olup olmadığı değil; hangi reka­bet uyuşmazlıklarının, hangi sı­nırlar içinde tahkime elverişli kabul edilebileceğidir. Tahkim, rekabet kurallarından kaçış yo­lu değil; aksine bu kuralların özel hukuk alanındaki tamamlayıcı­sı olarak düşünülmelidir. Tam da bu noktada, tahkime elveriş­lilik, kamu düzeni ve yargısal de­netim kavramları iç içe geçmek­te; hukukun regüle edici yönü ile esnek çözüm arayışı arasında hassas bir denge kurulması ge­rekmektedir.

Rekabet hukuku, doğrudan piyasa yapısını ve........

© Dünya