23 Nisan’da, merkez üssü Silivri açıkları olarak belirlenen ve 7.5 büyüklüğünde kaydedilen deprem, İstanbul’un ekonomik ve sosyal hafızasında derin bir iz bıraktı. Deprem­le birlikte sadece binalar değil, sistemler, ref­leksler ve alışkanlıklar da yıkıldı. İstanbul’un birçok ilçesinde yüzlerce bina yıkıldı, on bin­lerce kişi evsiz kaldı. Tarihi dokular zarar gör­dü. En büyük darbe, Türkiye’nin ekonomik kal­bine indi.

Bu şehir, ülkenin GSYH’sinin üçte birine yakınına ev sahipliği yapıyor. Sanayi te­sisleri, organize sanayi bölgeleri ve üretim hat­ları geçici olarak durdu. Bankaların genel mü­dürlükleri ve finansal merkezlerin operasyon­ları en az 48 saat boyunca yapılamadı. Borsa İstanbul, olağanüstü hal kapsamında işlemleri askıya aldı. Dolar/TL kuru ilk saatlerde 2 TL’ye yakın artış gösterdi. Merkez Bankası acil top­lantı kararı aldı.

Ticaret zinciri akışı durdu. Limanlarda vinç­ler devrildi, konteynerler devasa yığınlar halin­de kıyıya yığıldı. Lojistik merkezlerde yangın­lar çıktı. Kara yollarında çöküntüler meydana geldi. Gümrük işlemleri geçici olarak durdu­ruldu. Türkiye’nin ihracat planları 3 gün içinde tamamen revize edilmek zorunda kaldı. Hazi­ne ve Maliye Bakanlığı acil fon açıkladı. DASK ödemeleri başladı fakat sistem yetersiz kaldı. Belediyeler ve AFAD’ın koordinasyonu büyük oranda İstanbul Valiliği çatısı altında toplandı.

Eğer Çarşamba günü gerçekleşen deprem 6.2 yerine 7.5 olsa idi, en iyimser haliyle bile du­rum yukarıdaki gibi olurdu.

İstanbul’da meydana gelen deprem, sadece fiziksel bir........

© Dünya