Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde (14 Nisan 2025 itibariyle) ilk dört maddesi kabul edilen İklim Kanunu Teklifi, yalnızca çevre politikası açısından değil, işletmelerin hukuki ve mali yükümlülükleri açısından da dönüm noktası niteliğinde. Kanun, Türkiye’nin hem Anayasa’daki çevre koruma yükümlülüklerine hem de uluslararası anlaşmalar kapsamındaki yükümlülüklerine/ taahhütlerine dayalı bir dönüşüm sürecini yasal çerçeveye oturtuyor.

Kanun teklifi gereğince; doğrudan sera gazı emisyonlarına neden olan faaliyetleri yürüten işletmeler, bu faaliyetleri gerçekleştirebilmek için Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Başkanlığı bünyesindeki İklim Değişikliği Başkanlığı’ndan “sera gazı emisyon izni” almak zorunda olacaklar (md.9/3). Kanun kabul edildikten itibaren üç yıl içinde bu iznin alınması gerekiyor (Geçici md.1/2). Bu izin, belli bir ödeme (teorik olarak “harç”) karşılığında olacak (md.12/1-a).

“Doğrudan sera gazı emisyonlarına neden olan faaliyetleri yürüten işletmeler” Kanun teklifinde belirlenmemiş, Başkanlıkça çıkarılacak Yönetmelikle belirlenmesi öngörülmüş (md.9/3). AB mevzuatında, doğrudan sera gazı emisyonuna neden olan faaliyetler, enerji üretimi, ağır sanayi ve kimya sektörlerinde yoğunlaşmakta.

Kapsam içine giren işletmeler, her bir ton CO₂ eşdeğeri emisyon için, yıl sonunda “tahsisat” tesliminde bulunacaklar (md.9/5). Tahsisat, karbon salım hakkını........

© Dünya