Biz insanlar sahip olduğumuz en büyük değerlerin ve zenginliklerin farkında olamıyoruz. O kadar zenginiz ki sahip olduklarımız hiçbir dünyevi para ve meta ile alınamayacak kadar değerli. Ancak bu paha biçilemez serveti cehaletimizden dolayı boş yerlerde heba ediyoruz. Sahip olduğumuz o çok kıymetli sermayeyi çok değersiz işlerde kullanarak kendimize yazık ediyoruz.

Bize verilenlerin hangisi değerli değil ki? Ancak kimi zaman buda mı çok değerli deyip önemsemediğimiz bir şeyin yokluğunda kıymetini anlayabiliyoruz. Ufacık bir dişimiz bile ağrıdığı vakit dünya başımıza yıkılır gibi oluyor. Sağlıklı dönemdeki keyfimiz kalmıyor. Yemekleri iştahla yiyemiyoruz. Yesek bile pek lezzet alamıyoruz. Sabredemiyor ve hemen doktora koşuyoruz.

Altın hayranlarından biri şöyle dua etmiş: “Ey Rabbim her dokunduğum şey altın olsa keşke” Allah bu kulun duasını kabul etmiş. Neye dokunsa altın oluyormuş. Sevincinden aklını yitirecek olmuş. Eve varıp sofraya oturmuş. Açlığını gidermek için alıp yemek istediklerinin de altın olduğunu görmüş. Kucakladığı güzel kız çocuğunun da “altın” kesildiğini görünce işin farkına varmış ancak. Oturup ağlamaya başlamış ve bu defa “Ey rabbim, şu cahil kulundan bu altın........

© Doğruhaber