Abbasiler dönemindeki hırsızlar neredeyse filozof gibi adamlarmış. İçlerinden “Ebu Osman el Hayyat” adındaki biri şöyle demiş:

“Düşmanım da olsa komşumun hiçbir şeyini çalmadım.

Cömert adamın malını, tek başına kalmış kadının malını hiç çalmadım.

Kimsenin bulunmadığı eve de hiç girmedim.”

Diğer meşhur bir hırsızın da belli bir miktardaki servete ulaşmamış orta halli ve fakirlerin mallarını çalmadığı rivayet edilmiştir.

“Edhem bin Askale” adında dönemin meşhur bir hırsızı vefat edince geride kendi çetesine şöyle bir vasiyet bırakmış:

“Komşunuzdan çalmayın.

Dul kadının malını almayın.

Yolcu ve fukaranın malını almayın.

Bir eve girdiğinizde malın yarısını alın, diğer yarısını sahibine bırakın.

Hepsini alırsanız adamın çoluk çocuğunu aç bırakırsınız.”

Bu ve benzeri adet ve alışkanlıklar, Arap cahiliye döneminde de vardı. Özellikle düşmanlık esnasında adil olmanın değerini kimi azılı kafirler bile biliyordu ve ona göre hareket ediyorlardı.

Örneğin Ebu Cehil, peygamberi öldürme planında onun kapısını kırıp çoluk çocuğunu korkutma işine karşı çıkmıştır. “Ben Araplara, “Ebu’l Hakem” Muhammed’in ailesini korkuttu dedirtmem” şeklindeki sözü meşhurdur.

Bugünkü Filistin direnişçilerinin savaşırken rakiplerine ve esir aldıklarına ne kadar........

© Doğruhaber