İslam Ümmeti cihadı bıraktıkça zalimlerin yumruğu büyüdü; suskunluk bizim, meydanlar ise onların oldu.

Cihad, İslam medeniyetinin kalbinde yer alan en temel kavramlardan biridir. Bu kavram, yalnızca bir savaş ya da askeri mücadele değildir; zulme karşı duruşun, hakkı savunmanın, adaleti tesis etmenin, ümmet onurunu korumanın adı olmuştur. Fakat bugün İslam dünyasına baktığımızda, bu kavramın ya yanlış anlaşılmaların gölgesine itildiğini ya da tamamen gündemden çıkarıldığını görmekteyiz. Ümmetin cihadı terk etmesi, yalnızca bir kavramı yitirmesi değil; kimliğini, iradesini ve direniş ruhunu da kaybetmesi anlamına gelmektedir.

Peki İslam ümmeti neden cihadı bıraktı? Bunun sebepleri çok katmanlıdır. Birinci sebep, ruhi ve zihni çözülmedir. Yüzyıllar boyunca ümmeti ayakta tutan direniş bilinci, sömürgecilik sonrası süreçte sistematik olarak zayıflatılmıştır. Müslüman toplumlara “söz dinleyen, itaatkar, pasif toplum” modeli kabul ettirmek isteyen küresel güçler, cihad kavramını bilinçli bir şekilde şeytanileştirmiş, eğitim sistemlerinden kültürel kurumlara kadar geniş bir alanda Müslümanların özgüvenini kırmıştır. Cihadın yerini zamanla konfor, tüketim ve bireyselleşme almış, ideal uğruna mücadele fikri geri plana itilmiştir.

İkinci sebep, ümmetin siyasi liderlik krizidir. Birçok İslam ülkesinde yöneticiler, halklarının taleplerine........

© Doğruhaber